Het zat er al een paar jaar aan te komen, een wintertocht met de nieuwe pulka (snowsled) en ski’s door de onherbergzame bergstreek achter Narvik in het hoge noorden van Noorwegen.
Narvikfjell March 2015
Weer met Hilde, mijn vrouw, en Marc, mijn kameraad waarmee ik ooit de grootste gletscher van Europa in Ijsland mee overstak, vliegen we naar Kiruna in Zweden. De temperaturen zijn aan de hoge kant (-4°c) en het weer is onstabiel.
s’Morgens worden we even verrast doordat het treinstation van Kiruna anderhalve kilometer verplaatst werd, gelukkig waren we goed op tijd. De treinrit naar Katterat, net over de Noorse grens is prachtig en veelbelovend. Rond 14 uur staan we met ineengeflanste pulka vol materiaal en op de ski’s klaar om naar de eerste hut te vertrekken, de Hunddalhytta. We worden wat bezig gehouden door het terrein maar zonder al te veel problemen vinden we de hut. We prefereren de kleine 4-persoonshut om onze intrek te nemen.
Om het een beetje spannend te maken nemen we de volgende ochtend een alternatieve route naar de Cunojavvrihytta en algauw worden we overvallen door hevige wind en white out. Tijdens een valpartij breek ik een skistok, niet zo leuk in deze condities. We skiën in de bevreemdende omgeving over een lang meer tot we terug op bevroren rivieren uitkomen en goed moeten zoeken naar de hut. Het weer is zeer stormachtig en dat wordt alleen maar erger die nacht. De volgende ochtend hebben we geen zicht en jaagt de harde wind hagel en sneeuw horizontaal over de hut.
We blijven een extra nacht voor de veiligheid. Als we twee nachten later toch vertrekken naar de Caihnavaggihytta blijft de storm ons teisteren maar dankzij de GPS kunnen we ons toch verplaatsen. Helaas moeten we de plannen nu wel aanpassen en we besluiten een stuk terug te keren en zo naar de Lossistua hut te gaan. Het weer wordt vandaag beter maar het navigeren is iets moeilijker en de verschillende rivieren die op de bergrug zijn ingesneden maken het niet gemakkelijk. De hut blijkt supercomfortabel te zijn met zelfs electriciteit voorhanden.
No Aurora Borealis but still a nice sunset
We keren dan terug naar de Cunojavvrihytta waar we een depot hebben achtergelaten en zien in het huttenboek dat er zes fransen hebben overnacht. Later blijkt dat deze groep 3 nachten heeft geslapen in de eerste hut vanwege de storm.
Wij krijgen het ook nog zwaar te verduren maar verkiezen gewoon verder te zetten terug naar de Hunddalhytta en goed op de GPS te vertrouwen want meer dan 40 meter zicht krijgen we niet. Enkel in het begin van deze dag etappe krijgen we mooie zichten.
Dikke sneeuwval vergezelt ons door het ruige landschap en de afdaling naar de vallei is vrij spannend. In de Hunddalhytta worden we s’avonds verrast door drie Zweden die een tijdje ronddwaalden voor dat ze de hut vonden. Deze kranige mannen hebben zware rugzakken mee maar daar horen de fles whisky en wijn ook bij!
Richting Hunddalhytta
View from Lossistua
Op onze laatste dag vorderen we goed door de rivierbedding naar beneden. Eens een paar honderd meter lager wordt de sneeuw te nat om nog verder te skiën met de vellen die als betonblokken fungeren. De temperatuur is nu + 6°c! Katterat station wordt vlot bereikt en de Zweedse trein is zoals we het gewoon zijn op tijd.
Dit bleek een prachtige tocht te zijn voor ons alle drie ondanks het extreme weer. De Noorse hutten die we altijd voor ons alleen hadden en het ruige landschap verschafte ons grote voldoening. Volgend jaar kunnen ze ons weer in het hoge Noorden vinden.
En die naam “Arctic Blister”? Ik heb met mijn nieuwe skischoenen verschrikkelijke blaren opgelopen, die er echt slecht uitzien en pijnlijke verplaatsingen tot gevolg hadden…
Arctic blister
bverberck 